Donderdag gebruikt om van Anchorage naar Homer te rijden. Vertrokken in de stromende regen en aangekomen met heel behoorlijk weer. Homer is de meest toeristische plaats die we in deze vakantie bezoeken maar wel erg leuk en levendig. Leuke camping gevonden aan zee, ‘s avonds laat nog langs de zee gewandeld (dat is een groot voordeel van lang licht) en uitgebreid naar Bald Eagles met jongen staan kijken. Vrijdag dagje Homer gedaan. Na de boodschappen naar Homer Spit gereden, een soort landtong midden in zee met veel campings, een enorme haven en veel vissende mensen. Hier lang doorgebracht (het was lekker zonnig weer), gekeken hoe de zalmen (soms letterlijk) op de kant werden gesleurd door goedwillende amateur vissers, hoe op diverse plaatsen langs de haven de vers gevangen vis (echt grote heilbotten) werd gefileerd, op zoek geweest in de haven naar de Time Bandit, een schip dat voor de liefhebbers van Diedliest Catch (National Geographic) bekend voor moet komen en zijn thuishaven in Homer heeft. Helaas was het schip op zee en kon ik dus geen foto maken
(sorry Reinier). Vandaag (zondag) de lang verwachte beren excursie naar Katmai n.p. gemaakt. Om 8.30 uur verzameld bij Emerald Air, een korte veiligheidsinstructie gekregen over de reis en het watervliegtuig, lieslaarzen aangetrokken en vertrokken. We waren met 7 mensen, 4 mensen uit Boston, de pilote en tevens de gids en wij. Een hele ervaring zo’n watervliegtuig, op de heenreis erg rustig want het was fantastisch weer (zonnig, warm en helder) maar op de terugreis veel meer wind en dus soms een beetje bumpy. Schitterende vlucht, 1 uur en 15 minuten, meer dan de helft over volle zee (Cook Inlet) en de rest langs de kusten met veel bergen en gletsjers. Aangekomen bij Katmai (wij zijn naar Hallo Bay gegaan) wordt geland in een soort grote kreek en wordt het vliegtuig met een touw vastgelegd aan een boomstronk!. Het was afgaand en laag tij en we moesten waden van het vliegtuig naar de kant. We hebben vervolgens van 10.30 uur tot 15.30 uur gewandeld door een soort waddenlandschap, slenken die in verbinding staan met zee en voor de rest laag gras. In totaal hebben we meer dan 30 grizzlies gezien, grote en hele grote beren ( en 1 moeder met 2 jongen van ruim een jaar). Volgens de gids zie je nu nog niet makkelijk jongen die dit voorjaar zijn geboren want die worden door de moeder nog beschermd in de bosjes opgevoed en zijn nog niet veel op de open vlakte. Schijnt ook wel veiliger voor ons te zijn want deze moeders kunnen agressiever zijn.
De beren die hier rond lopen zijn de grootste grizzlies ter wereld. Omdat zij niet door mensen worden gestoord en ook niet worden bejaagd zien ze mensen niet echt als een vijand. Als je respect toont voor de beren, ze niet stoort en vooral niet laat schrikken is het wandelen onder leiding van een ervaren gids niet gevaarlijk. En onze gids was erg ervaren en had bovendien erg veel respect voor de beren. Het komt echter wel een beetje vreemd op ons over dat ze wel graag in de omgeving van Homer op elanden, kariboes etc jaagt. Wat dat betreft een echte inwoner van Alaska.
Je moet als groep bij elkaar blijven, altijd ongeveer op armlengte van elkaar en in een rij lopen. Op deze manier ben je het minst bedreigend voor een beer. In het begin zie je beren op een iets grotere afstand (maar toch nog veel dichterbij dan in andere parken waar je door rangers op een afstand wordt gehouden), later op een korte afstand en halverwege de wandeling kwam er toch een groot vrouwtje heel erg dicht langs lopen, 10 tot 15 meter. Wij zaten op een boomstronk hiervan te genieten en de gids verblikte of verbloosde niet want volgens haar had de beer ons allang geroken. Bovendien let de gids op het gedrag en de bewegingen van een beer (zoals zij zegt, je moet hun gedrag leren lezen).
Het traditionele zalmen vissen hebben we niet gezien. Wel hebben we 1 beer zien vissen (en vis zien vangen) in een rivier arm, hij holde door het water en kwam uiteindelijk na veel spetteren met een vis uit het water. De gids was erg opgetogen want dit was de eerste zalm die zij dit jaar gevangen zag worden. Het traditionele vissen zie je op een andere plek in het park en bovendien is de zalm die hier voorkomt (de zilver zalm) altijd veel later dan de andere zalm soorten. Ik probeer een paar foto’s te plaatsen zodat jullie een beeld kunnen krijgen van onze ervaringen. Het was echt te gek om dit mee te maken en mede door het fantastische weer (strak blauw en lekker warm) een onvergetelijke belevenis die we niet meer zullen vergeten. De rest van onze (alweer) laatste week in de camper gaan we gebruiken om de zuidelijke lus (onder Anchorage) verder te verkennen, misschien blijven we morgen (maandag) nog op deze camping maar dinsdag gaan we zeker verder.